AKTUALNOŚCI w szkole

W tym roku, w związku z epidemią, lekcje w całym kraju odbywają się online. Nie mamy możliwości przygotowania apelu, ale możemy odświeżyć nasze widomości czytając artykuły opisujące nam okoliczności, które są upamiętnione tymi świętami.

 

1 maja – Międzynarodowy dzień Solidarności Ludzi Pracy czyli Święto Pracy

Święto to obchodzone jest od ponad wieku w wielu krajach świata; upamiętnia ono strajk robotników w Chicago z 1886. Strajk ten, został krwawo stłumiony przez policję, a związany był z walką o ośmiogodzinny dzień pracy. O godziwe warunki pracy i płacy walczyło na ulicach Chicago tysiące pracowników - wśród nich także emigranci z Polski.

Święto zostało wprowadzone w 1889 roku na kongresie w Paryżu przez organizację zwaną II Międzynarodówką Socjalistyczną. Wyznaczyła ona na dzień obchodów właśnie rocznicę zajść w Chicago. W Stanach Zjednoczonych, gdzie - zapewne w celu uniknięcia przykrych skojarzeń z chicagowską masakrą - Labour Day czyli Dzień Pracy obchodzony jest w pierwszy poniedziałek września.

Pierwsze obchody Święta Pracy na terenie Polski odbyły się w 1890 roku wbrew woli zaborców. Na ziemiach polskich przodowała w upamiętnianiu roli robotników Polska Partia Socjalistyczna Józefa Piłsudskiego, zaś po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku - Związek Zawodowy Polski.

Po II wojnie światowej, w okresie PRL-u, święto 1 maja było obchodzono bardzo uroczyście. Tego dnia odbywały się pochody, wiece i zgromadzenia, w których udział często był obowiązkowy. Tak uroczyste obchody praktycznie zanikły po upadku PRL.

W Kościele rzymskokatolickim dzień 1 maja jest obchodzony jako święto Józefa Robotnika, patrona ludzi pracujących. Obecnie w wielu krajach 1 maja jest po prostu dniem wolnym od pracy i okazją do wyjazdu za miasto.

 

2 maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej

Jego główną rolą jest popularyzowanie wiedzy o polskiej tożsamości i symbolach narodowych. Barwy widniejące na fladze państwowej są jednym z ważniejszych elementów tożsamości narodowej. Kształtowały się one na przestrzeni wielu stuleci i mają jako jedne z niewielu pochodzenie heraldyczne.

Pierwsze wzmianki o naszej fladze są zapisane w kronikach Galla Anonima z początków XII wieku, kiedy to w bitwie polsko-czeskiej pod dowództwem Bolesława Krzywoustego nasze oddziały odznaczały się chorągwiami, które były poświęcone świętemu Wojciechowi. Do roku 1295 flagi nie były jednolite. Każdy rycerz miał swój własny proporzec przedstawiający inny symbol Polski.

W 1295 r. obraz flagi został ujednolicony na znak zjednoczenia ziem. Ówczesna flaga przedstawiała białego orła w koronie na czerwonym tle. Proces tworzenia flagi państwowej zakończył się w momencie koronacji Władysława Łokietka w 1320 roku. Od tego czasu wizerunek orła białego był godłem, a barwy biała i czerwona  określały kolorystykę flagi państwa Polskiego.

Pod symbolami narodowymi rycerstwo polskie przystąpiło do bitwy z Krzyżakami pod Płowcami, która zakończyła się zwycięstwem. Chorągiew z orłem towarzyszyła wszystkim ważniejszym wydarzeniom w dziejach państwa pierwszych Jagiellonów. Zarówno król Władysław Jagiełło, jak i Władysław Warneńczyk używali biało-czerwonej flagi w swych bojach i wyprawach wojennych.

Flaga i godło reprezentowały króla polskiego za granicą i na wszystkich podległych mu ziemiach. Na nią przysięgali książęta lenni podczas uroczystych hołdów. Kiedy państwo polskie zniknęło z map świata w 1795 roku nasi rodacy zachowali tradycję, kulturę oraz symbole narodowe.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w dniu 01.08.1919 r. sejm uchwalił ustawę o godle i barwach Rzeczpospolitej Polskiej, które określały wygląd flag, chorągwi i sztandarów. W ustawie zapisano: "Za barwy Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się kolory biały i czerwony w podłużnych pasach, równoległych, z których górny - biały, dolny zaś - czerwony".

Dzień flagi jest jednym z najmłodszych świąt państwowych i został ustanowiony przez Sejm RP w 2004 roku.

 

3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja

Tego dnia upamiętniamy uchwalenie Konstytucji czyli ustawy zasadniczej – najważniejszego dokumentu regulującego prawa i obowiązki zarówno państwa jak i obywateli.

229 lat temu, 3 maja 1791 r., Sejm Czteroletni po burzliwej debacie przyjął ustawę rządową, która przeszła do historii jako Konstytucja 3 maja. Była drugą na świecie i pierwszą w Europie ustawą regulującą organizację władz państwowych, prawa i obowiązki obywateli.

Celem ustawy rządowej miało być ratowanie Rzeczypospolitej, której terytorium zostało zmniejszone w wyniku I rozbioru przeprowadzonego w 1772 r. Konstytucja ustanowiła trójpodział władzy. Władzę ustawodawczą miał stanowić dwuizbowy parlament, składający się z Sejmu oraz Senatu. Posłowie mieli pochodzić ze szlachty zaś senatorowie wybierani mieli być z grona biskupów, wojewodów, kasztelanów i ministrów. Przewodniczyć miał im król.

Konstytucja podkreślała jedność państwa Polskiego oraz potwierdzała dominującą rolę religii katolickiej w życiu Polaków. Ustawa gwarantowała przyznane wcześniej przywileje szlacheckie, potwierdzała prawo mieszczan do samostanowienia w najważniejszych dla nich sprawach oraz utrzymywała poddaństwo chłopów wobec szlachty z zaznaczeniem opieki prawnej państwa wobec nich. Konstytucja zlikwidowała wolną elekcję i wprowadziła sukcesję tronu. Ostatni artykuł ustawy dotyczył sił zbrojnych, którym celem miała być obrona suwerenności państwa.

Pierwszy raz obchody rocznicowe miały miejsce rok po uchwaleniu konstytucji. W okresie zaborów obchodzenie rocznic było zakazane przez wszystkich agresorów. Polacy, którzy odważyli się publicznie celebrować rocznicę uchwalenia konstytucji, byli surowo karani.

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, rocznica Konstytucji 3 maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919.

Po II wojnie światowej obchodzono je w1946 roku. Od tego czasu władze komunistyczne zabroniły publicznego świętowania, a próby manifestowania były często tłumione przez milicję^. Święto to zostało oficjalne zniesione ustawą w 1951.

Dopiero w roku 1981 pierwszy raz po wojnie świętowano rocznicę Uchwały Majowej. Święto Narodowe Trzeciego Maja przywrócono ustawą z 6 kwietnia 1990 roku i w tym też roku obchodzono pierwsze uroczyste obchody święta 3 maja w Warszawie na Placu Zamkowym w III Rzeczypospolitej.

 

Opracowanie:

Beata Przybysz